Ο Γκαντάφι, ανεξάρτητα και χωρίς λογοκρισία
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 31, 2011
Εξαιρετικά ενδιαφέρον το θέμα που φέρνει στην δημοσιότητα το πολύ καλό Berlin – Athen.
Ο Μουαμάρ Γκαντάφι ήταν ένας μεγάλος ηγέτης, το έργο του οποίου, λόγω παραπληροφόρησης, λίγοι μόνο γνωρίζουν. Το κείμενο που θα διαβάσετε είναι ένα είδος διαθήκης που αφήνει σε όλους μας
Αναμνήσεις απο τη ζωή μου – Μουαμάρ Γκαντάφι, ο ηγέτης της επανάστασης
Πρωτότυπο: Recollections of My Life: Col. Mu’ammar Qadaffi, The Leader of the Revolution
Ανγγλική μετάφραση: Prof. Sam Hamod, Ph.D.
Γερμανική Μετάφραση: Katharina Huber Cuénod
Ελληνική Μετάφραση: Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης
Πηγη: Informationclearingshouse
Στο όνομα του Αλλάχ, του Φιλανθρώπου και Ελεήμονος
Για 40, ίσως και περισσότερα χρόνια, δεν μπορώ να θυμηθώ, έκανα ότι μπορούσα για να δώσω στους ανθρώπους σπίτια, νοσοκομεία, και όταν πεινούσαν, τους έδωσα να φάνε. Μετέτρεψα μάλιστα την έρημο στη Βεγγάζη σε καλλιεργήσιμή γή. Αντιστάθηκα ενάντια στις επιθέσεις εκείνου του Cowboy, του Reagan. Όταν σκότωσε την υιοθετημένη κόρη μου, που ήταν ένα ορφανό παιδί, είχε προσπαθήσει να σκοτώσει εμένα, αντί για μένα σκότωσε εκείνο το φτωχό και αθώο παιδί. Μετα βοήθησα τους αδελφούς και τις αδελφές μου στην Αφρική με χρήματα για την Αφρικανική Ένωση.
Έκανα ότι μπορούσα για να βοηθήσω τους ανθρώπους να καταλάβουν την πραγματική δημοκρατία, όπου επιτροπές των κατοίκων κυβερνούν τη χώρα μας. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, όπως μου είπαν κάποιοι, και μάλιστα αυτοί που είχαν σπίτια με δέκα δωμάτια, καινούργια κοστούμια και έπιπλα στα σπίτια τους, αυτοί δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένοι. Επειδή ήταν εγωιστές, ήθελαν όλο και περισσότερα και έλεγαν στους Αμερικανούς και άλλους επισκέπτες της Λιβύης, ότι χρειάζονται “δημοκρατία” και “ελευθερία”, και δεν συνειδητοποίησαν ποτέ, ότι αυτό ήταν ένα καταστροφικό σύστημα, όπου ο μεγαλύτερος σκύλος τρώει όλα τα υπόλοιπα. Αυτοί είχαν μαγευτεί από τέτοιες λέξεις και δεν έβλεπαν, ότι στην Αμερική δεν παρέχεται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δωρεάν νοσοκομεία, δωρεάν στέγαση, δεν παρέχεται δωρεάν σχολείο και δωρεάν φαγητό, εκτός εάν οι άνθρωποι πάνε να το ζητιανέψουν ή στέκονται σε μεγάλες ουρές για μια σούπα.
Όχι, ότι έκανα εγώ, για μερικούς δεν ήταν ποτέ αρκετό. Υπήρχαν όμως και οι άλλοι, που ήξεραν πως εγώ ήμουν ο γιος του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, του μόνου αληθινού ηγέτη των Αράβων και των Μουσουλμάνων που είχαμε απο την εποχή του Σαλαντίν, όταν αυτός ζήτησε την Διώρυγα του Σουέζ για το λαό του, όπως και εγω ζήτησα τη Λιβύη για το λαό μου. Ήταν τα βήματα του που ακολούθησα, για να απαλλάξω τον λαό μου από τον αποικιακό ζυγό – απαλλαγμένο από κλέφτες που θα μας έκλεβαν.
Τώρα βρίσκομαι υπο την επίθεση της μεγαλύτερης δύναμης της στρατιωτικής ιστορίας. Ο μικρός αφρικανός γιος μου, ο Ομπάμα, θέλει να με σκοτώσει, θέλει να αφαιρέσει απο την χώρα μας την ελευθερία, να μας πάρει τα δωρεάν σπίτια μας, την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μας, τα δωρεάν σχολεία μας, το δωρεάν φαγητό μας και να τα αντικαταστήσει με κλοπή αμερικανικού στυλ, αυτό που ονομάζεται “καπιταλισμός” – αλλά εμείς στον τρίτο κόσμο γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει πολυεθνικές επιχειρήσεις, που κυριαρχούν τον κόσμο και βάσανα για τους λαούς. Και γι’ αυτό για μένα δεν υπάρχει καμμία εναλλακτική λύση, εγώ πρέπει να πάρω τη θέση μου, και αν θέλει ο Αλλάχ, θα πεθάνω, ακολουθώντας τον δρόμο του, έναν δρόμο που έκανε την χώρα μας πλούσια σε καλλιεργήσιμη γη, σε τρόφιμα και σε υγεία, και μας επέτρεψε μάλιστα να βοηθάμε τους αφρικανούς και άραβες αδελφούς και αδελφές μας που εργάζονται εδώ μαζί μας, εδώ στο λιβυκό Jammohouriyah.
Δεν θέλω να πεθάνω, αλλά εαν πρόκειται να σώσω τη χώρα αυτή, όλες τις χιλιάδες που είναι παιδιά μου, τότε ας γίνει έτσι.
Ας γίνει αυτή η διαθήκη μου μια φωνή πρός τον κόσμο, ότι εγώ ήρθα αντιμέτωπος με τις επιθέσεις των σταυροφόρων του ΝΑΤΟ, ότι στάθηκα ενάντιος στην φρίκη, στην προδοσία, ενάντια στη Δύση και τις αποικιακές φιλοδοξίες της και ότι είμαι στο πλευρό των αφρικανών αδελφών μου, των πραγματικών αράβων και μουσουλμάνων αδελφών μου, σαν ένας φάρος. Όταν άλλοι χτίζαν παλάτια, εγώ ζούσα σ’ ένα ταπεινό σπίτι, σε μια σκηνή. Ποτέ δεν ξέχασα τα νιάτα μου στη Σύρτη. Δεν πρόδοσα ανόητα το εθνικό μας κεφάλαιο. Και όπως ο Σαλαντίν, ο μεγάλος μας μουσουλμάνος ηγέτης, έσωσε την Ιερουσαλήμ για το Ισλάμ, έτσι κι’ εγώ πήρα λίγα για τον εαυτό μου …
Στη Δύση κάποιοι είπαν ότι δεν έχω σώας τας φρένας, είμαι “τρελός”, και εξακολουθούν να ψευδολογούν, ακόμη και αν γνωρίζουν την αλήθεια. Γνωρίζουν, ότι η χώρα μας είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη, δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της αποικιοκρατίας, ότι αυτό το όραμα μου, ο δρόμος μου, ήταν και είναι ξεκάθαρος για το λαό μου, και ότι θα αγωνιστώ μεχρι την τελευταία μου πνοή, για να διατηρήσουμε την ελευθερία. Είθε να μας βοηθήσει ο Αλλάχ ο Παντοδύναμος, να μείνουμε πιστοί και ελεύθεροι.
Σημείωση του lupo cattivo
Εμείς οι ηλίθιοι δυτικοί δεν καταλάβαμε καθόλου, τι μεγάλος «τύραννος», «δικτάτορας», «ηγέτης» είναι αυτός ο ‘λύκος” Γκαντάφι για την Λιβύη, την Βόρεια- και ολόκληρη την Αφρική, και αυτό θα πρέπει να μας ανοίξει τα μάτια για τους λίγους όπως ο Ahmedschenidad, ο Assad, ο Τσάβες, ο Πούτιν (;), ο Kim, ο Al-Bashir για τους Ταλιμπάν και την ανευ ηγεσίας (;) ιρακινή αντιπολίτευση κ.λπ.
Πώς μια τέτοια ζωή χωρίς καμία δικαιοδοσία και χωρίς καμμία νομιμότητα μπορεί να τελειώσει, δείχνει ξεκάθαρα το γαλλικό τμήμα των παγκοσμίων τυράννων στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όπου στο άψε σβύσε συλλαμβάνεται ο κύριος Ghagbo που δεν πειθάρχησε στο σύστημα, για να αντικατασταθεί, ύστερα απο “ελευθερες εκλογές” που έγιναν με την βοήθεια της Δύσης, απο έναν “αγαπητό” της δικτατορα. Πολλοί απο τον “επαναστατημένο” στρατό φόρεσαν μάλιστα παραπλανητικά και τα σήμετα του ΟΗΕ, για να μοιάζουν με στρατό της «διεθνούς κοινότητας», που στην πραγματικότητα εξυπηρετεί την «σιωνιστική χυδαιότητα».
Στο τέλος μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες για το θέμα Λιβύη, που δείχνουν και το είδος της παραπλήροφόρησης του κόσμου (απο τον Heinz Eckel)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου